Seninle olmak varken

23 Nisan...
Beni bugün yeniden yazmaya iten bir gün.
Evet ! Doğru. Yolun sonu göründü artık.
Tanıştığımız günde,
                  seninle olmak varken
Doyasıya sana sarılmak..
Öpmek varken ! 

İşte buradayım sevgili.
Tam tamına dolu dolu geçen üç gün oldu seninle konuşmayalı.
Dolu dolu dediğime bakma sakın.
Hep aklımda sen varken, dolu dolu demek biraz küstahça

biliyorum

Neden diyorum? Bizi bu hale getiren şeyi düşündükçe...
Fazlasıyla,suçlusu ben çıkıyor tüm yolların sonu.
Dedim ya, göründü sonumuz.
Bilmeden, istemeden..

Çok sevdik ve çok da üzüldük be sevgili.
Senden af dilemeye gücüm kalmadı.
Sana gelecek tüm yollarım kapandı.
Keşke demeyi sevmiyorum ama,
                                                      Keşke hep birbirimizi tanıdığımız gibi kalsaydık...